To Ισραήλ δεν σηκώνει αντιρρήσεις για την πολιτική του: χαρακτηρίζει οποιαδήποτε διαφωνία εκδήλωση αντισημιτισμού. Συχνά είναι. Όμως, αυτό το ιστορικό αίσθημα ανωτερότητας μαζί με τον υπαρξιακό φόβο, σε συνδυασμό με πατροπαράδοτες εθνοθρησκευτικές αρχές, καταλήγει σε ακροσφαλή πολιτική και απόρριψη της διπλωματίας. Αυτή τη στιγμή, η ισραηλινή κυβέρνηση φαίνεται να μην ακούει καμιά φωνή λογικής: οι προσπάθειες του Τζο Μπάιντεν και του Άντονυ Μπλίνκεν (ο οποίος έχει ταξιδέψει στη Μέση Ανατολή 11 φορές) έπεσαν στο κενό· όσο για τη δήλωση του Εμμανουέλ Μακρόν ότι το Ισραήλ είναι δημιούργημα των Ηνωμένων Εθνών, επιδείνωσε τις γαλλο-ισραηλινές σχέσεις. Πάντως, η χώρα δημιουργήθηκε με την απόφαση 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ: στις 29 Νοεμβρίου 1947 επικυρώθηκε η διαίρεση της Παλαιστινιακής Εντολής σε «ένα αραβικό και ένα εβραϊκό κράτος». Η Διακήρυξη Ανεξαρτησίας του Ισραήλ στις Μαΐου 1948 αναφέρεται σε αυτό το κείμενο: ο ρόλος του ΟΗΕ δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ