Αδέσποτα σκυλιά βοηθούν αδέσποτους ανθρώπους

Πέρα από το ότι είναι ό,τι καλύτερο (και πιο αισιόδοξο) έχουμε δει τα τελευταία χρόνια πάνω στη σχέση ανθρώπου – σκύλου (ή και γενικότερα ζώου), η βραβευμένη στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του τελευταίου Φεστιβάλ των Καννών ταινία «Black dog» (Gouzhen, Κίνα, 2024) αποτελεί τη δημιουργία μέσω της οποίας το ελληνικό κοινό έρχεται σε ουσιαστική επαφή με το έργο ενός κινέζου σκηνοθέτη που παρότι αρκετά έμπειρος και με έργο πίσω του, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στη χώρα μας – ίσως και καθόλου. Χάρισμα μεγάλο να καταφέρνεις να συνθέτεις κάδρα με σκηνές που ενώ παρουσιάζουν συνηθισμένες καταστάσεις δεν περνούν με τίποτα αδιάφορες και ο Γκουάν Χου, όχι μόνο το έχει, αλλά το αξιοποιεί για να κατασκευάσει μια ταινία γεμάτη συναίσθημα και ουσία, η οποία συγχρόνως αποτελεί οξύτατη κριτική ματιά στις δομές της κοινωνίας της χώρας του. Ο Χου επιστρέφει στην Κίνα του 2008, όταν όλη η χώρα ζούσε τον πυρετό της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, το κράτος αποφάσισε την «επιχείρηση απομάκρυνσης αδέσποτων σκυλιών», ώστε κάθε γωνιά της Κίνας να «καθαρίσει» από τα αδέσποτα σκυλιά· βλέπετε η εικόνα δεν είναι καθόλου «ελκυστική» για τους μελλοντικούς επενδυτές. Αξονας της ιστορίας ο Λανγκ (Εντι Πενγκ), ένας αμίλητος αλλά γοητευτικός νεαρός, πρώην κατάδικος για βαρύ αδίκημα, ο οποίος έχει επιστρέψει στο χωριό του χωρίς τίποτα απολύτως πέρα από έναν σάκο. Η ιδέα της επανένταξης του Λανγκ στην κοινωνία του δεν δείχνει να τον ενδιαφέρει και τόσο, όμως μια ευκαιρία θα του δοθεί από έναν ντόπιο επιχειρηματία που τον προσλαμβάνει ως μπόγια (τον υποδύεται ο σκηνοθέτης Ζία Ζανγκέ σε ένα γλυκό πέρασμα). Με λάβαρό του την αγάπη, ο Γκουάν Χου θα μας δείξει πώς ένας αδέσποτος άνθρωπος που ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες επαφές με τα σκυλιά θα βρει σε ένα τέτοιο αδέσποτο σκυλί τον φίλο που ίσως πάντα αναζητούσε. Και το ίδιο ισχύει για το σκυλί. Ποίηση αντλείται μέσα από την καθημερινότητα, φαινομενικά ασήμαντα πλάνα αποκτούν διαστάσεις μεγαλείου, σιωπές «μιλούν» καλύτερα από τα λόγια. Εντυπωσιακή η επιμονή του Χου στην ουσία των πραγμάτων, τον σεβασμό προς τα ζώα που εκφράζεται από τον σιωπηλό Λανγκ. Και όλα αυτά χωρίς να λείπει το διακριτικό χιούμορ, κυρίως μέσα από τις σκηνές της σχέσης του Λανγκ με το σκυλί το οποίο σε σκλαβώνει με το «παίξιμό» του, κάτι που θα λέγαμε ότι ισχύει για όλα τα τετράποδα που εμφανίζονται στην υπέροχη και τόσο ανθρώπινη αυτή ταινία.