Υπάρχουν δύο στοιχεία σε σχέση με τις αμερικανικές εκλογές της ερχόμενης Τρίτης, που κι από μόνα τους θα ήταν εντυπωσιακά – ο συνδυασμός τους όμως είναι σχεδόν τρομακτικός. Το ένα είναι πως πρόκειται για τις κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Και το άλλο πως σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι δύο υποψήφιοι είναι ακριβώς ισόπαλοι. Με άλλα λόγια, οι εκλογές που πιθανότατα θα καθορίσουν το μέλλον τόσο της αμερικανικής δημοκρατίας όσο και του πλανήτη μπορεί να κριθούν από μερικές χιλιάδες ψηφοφόρους της Πενσιλβάνια ή της Βόρειας Καρολίνας.
Αντίθετα με εκλογικές αναμετρήσεις του παρελθόντος σε διάφορες χώρες, εδώ οι ψηφοφόροι γνωρίζουν καλά τόσο τους υποψηφίους όσο και τις θέσεις τους. Η Κάμαλα Χάρις, που διετέλεσε αντιπρόεδρος τα τέσσερα τελευταία χρόνια, διακηρύσσει ότι «δεν θα γυρίσουμε πίσω»: όσο κι αν θέλει να αποστασιοποιηθεί από τον απερχόμενο πρόεδρο, θα ακολουθήσει σε γενικές γραμμές την πολιτική του τόσο στην οικονομία (που πηγαίνει πολύ καλά) όσο και στην εξωτερική πολιτική (που δοκιμάζεται από δύο πολέμους) και τα κοινωνικά θέματα (με το δικαίωμα στην άμβλωση να έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα αντιπαράθεσης). Ο Ντόναλντ Τραμπ, που κυβέρνησε τη χώρα την περίοδο 2016 – 2020, πιστεύει αντιθέτως ότι η χώρα χρειάζεται «ριζική αλλαγή»: υπόσχεται λοιπόν να προβεί σε μαζικές απελάσεις, να περιορίσει την ανεξαρτησία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, να πατάξει τον «εσωτερικό εχθρό» και να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε μια μέρα – δηλαδή να εγκαταλείψει το Κίεβο.
Ανάλογες ακρότητες έλεγε βέβαια ο Τραμπ και την προηγούμενη φορά, χωρίς να μπορέσει να τις εφαρμόσει αφού τον σταματούσαν το Κογκρέσο, τα δικαστήρια ή ακόμη και οι σύμβουλοί του. Μόνο που τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν νικήσει, θα θεωρήσει ότι έλαβε το πράσινο φως για να πάρει την εκδίκησή του και θα φροντίσει να τοποθετήσει στις θέσεις – κλειδιά πιστούς του ανθρώπους που θα ακολουθήσουν κατά γράμμα τα σχέδιά του. Και να χάσει, όμως, είναι βέβαιο ότι θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα, με κίνδυνο να επαναληφθούν έκτροπα όπως η επίθεση στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021.
Αυτή η κάλπη, λοιπόν, τρομάζει. Κρατάμε την ανάσα μας.