Η εξομολόγηση του Θεού στον άνθρωπο

Οι αναγνώστες του Γιώργου Μαλούχου θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το επόμενο βιβλίο του, το οποίο κατά τη θρησκευτική ορολογία (και καθόλου με αξιολογικούς όρους) μπορεί να χαρακτηριστεί «σκάνδαλο»: αυτό που ερεθίζει τη σκέψη, που ιντριγκάρει τα παραδεδεγμένα. Στο «Οι εξομολογήσεις του Θεού και οι δεκαπέντε τύψεις του» (εκδ. Πατάκη) ο Θεός εξομολογείται στον άνθρωπο για όσα τελικά δεν εποίησε εν σοφία και για όσα καταδίκασαν ακόμη και τον εκλεκτό μονογενή του σε αποτυχία. Μεικτό είδος όπου η μυθοπλασία (ο Θεός επισκέπτεται εν είδει ονειροφαντασίας τον παπά ενός ορεινού οικισμού) συναντιέται με τον δοκιμιακό στοχασμό και την ιστορική πληροφορία για την εξέλιξη του χριστιανικού δόγματος. Εικονοκλαστικό; Σίγουρα. «Βλάσφημο», όπως θα ήθελε μια μερίδα που αρέσκεται σε αυτοματισμούς; Ενδεχομένως. Αλλά ο συγγραφέας αποφεύγει τον σκόπελο ενός αναρχισμού-για-τον-αναρχισμό. Αντιμετωπίζει στα ίσα και με σεβασμό τις δογματικές θέσεις για να κρίνει και να κριθεί. Παρά τα φαινόμενα, δεν απευθύνεται σε θεούς και δαίμονες, αλλά στη μόνη αξία που μπορεί να δώσει το μέτρο όλων των πραγμάτων: στον αμφισβητία άνθρωπο. Από το βιβλίο αυτό και με την άδεια του εκδοτικού οίκου, το «Β» δημοσιεύει ένα απόσπασμα, το οποίο προέρχεται από το κεφάλαιο της 12ης τύψης («Κατ’ εικόνα και ομοίωση»).      Δ.Δ.