Δύο ξένοι στην ίδια πόλη

Από την Πέµπτη µέχρι την Κυριακή γίνεται το ιδρυτικό συνέδριο της Νέας Αριστεράς. Και από την Παρασκευή εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ – αν φτάσει να γίνει βέβαια το δεύτερο. Δεν είναι πολύς καιρός που όλοι οι παραπάνω συστεγάζονταν στον ίδιο χώρο. Σήμερα αυτό θα φάνταζε ανέκδοτο. Η ρήξη είναι βαθιά. Και όχι απλώς ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κασσελάκη και της Νέας Αριστεράς, αλλά και ανάμεσα στις δύο βασικές πτέρυγες εντός του ΣΥΡΙΖΑ: την πλειοψηφία του κόμματος και τη μεριά του έκπτωτου πρόεδρου. Η Νέα Αριστερά θα επιχειρήσει – φαντάζομαι – να διαμορφώσει έναν σταθερό βηματισμό και νέο χάρτη-σχέδιο μαζί με την αναγκαία οργανωτική έκφραση. Η ρευστότητα εδώ δεν έχει σχέση με του ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι υπαρκτή. Να λοξοκοιτάξει ενεργά προς μια νέα συζήτηση με άξονα την Κεντροαριστερά ή να επιχειρήσει να γίνει μέρος μιας αμιγώς αριστερής ανασύνθεσης ακόμη και με συνομιλία με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ή το ΜέΡΑ25; Θα παραμείνει κόμμα υπουργών ή θα ανοίξει την οργανωτική και πολιτική του περπατησιά προς τη βάση της κοινωνίας, στα ευάλωτα και απροστάτευτα κομμάτια της και στους νέους που μόνον ελκυστική δεν βλέπουν τη σημερινή Πολιτική; Θα μιλήσει στο συνεδριακό του τετραήμερο σοβαρά και αναστοχαστικά για την κυβερνώσα Αριστερά ή θα την ξορκίσει σαν αναγκαίο κακό που διευθετήθηκε κάτω από την πίεση των δανειστών και του μνημονιακού μπλοκ εσωτερικού; Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτάσει στο συνέδριο μετά την εικόνα «φοιτητικών εκλογών» στην ανάδειξη και εκλογή συνέδρων όπου η κάθε πλευρά έδωσε το δικό της αποτέλεσμα; Πταίσμα θα πει κάποιος μπροστά στο βαθύτερο ερώτημα που διαπερνά τον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν υπαρξιακά πια. Ποια η θέση του, τι θέλει από τη ζωή μας και πού στοχεύει σήμερα η Κουμουνδούρου; Να τα τρία βασικά ερωτήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσει, αν μπορεί πια να το κάνει βεβαίως. Στο ΣΕΦ οι της Νέας Αριστεράς θα μετεωρισθούν από την πικρή αυτοδικαίωση μέχρι τη νέα ουτοπία. Στο Gazi live ο ΣΥΡΙΖΑ, στο καλύτερο ενδεχόμενο θα κάνει ένα έντονο συνέδριο, στο χειρότερο θα δούμε διάσπαση στον αέρα – και πιθανώς όχι αναίμακτα. Το νέο τοπίο είναι κατακερματισμένο, με μια κυβέρνηση με σοβαρές πια αρρυθμίες και φθορά και με μια κοινωνική βάση που αμφιταλαντεύεται μεταξύ της αποστροφής στην Πολιτική και την ιδιώτευση. Οι της Νέας Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς δύο ξένοι στην ίδια πόλη. Είναι και δύο σχηματισμοί σε αναμονή για μια ευρύτερη διεργασία που προφανώς έχει αρκετό ΠΑΣΟΚ, Ινστιτούτο Τσίπρα, κινήσεις Κασσελάκη, κινήσεις κοινοβουλευτικών ομάδων αριστερά της ΝΔ, διεθνή παράγοντα, εσωτερική κοινωνική ειρήνη (;).