Gay politics

Μια φράση έγκυρου αναλυτή μού κόλλησε πρόσφατα στο μυαλό. «Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν ανέλυσε το πώς του προέκυψε ο Κασσελάκης». Αναρωτήθηκα αν είναι όντως έτσι. Μια πρόχειρη έρευνα με έπεισε πως όντως, στο ερώτημα του πώς προέκυψε αυτό το είδος αρυτίδωτου influencer στην πολιτική σκηνή του τόπου [με όσα τραγελαφικά και γελοία συμβαίνουν έκτοτε] απάντηση δεν έχει δοθεί. Ούτε από το κόμμα [ό,τι απέμεινε από αυτό] ούτε από σοβαρούς αναλυτές ένθεν κακείθεν των διαχωριστικών γραμμών. Πολλά έχουν ειπωθεί βεβαίως για το τραύμα της διπλής εκλογικής συντριβής του ’23, για τον αιφνιδιασμό των πάντων, την παραίτηση του προέδρου Τσίπρα, το αίσθημα ορφανέματος των στελεχών, τις εσωτερικές διαμάχες, τη φυσιογνωμία ενός σχηματισμού που διατείνεται πως είναι «προοδευτικός» και διεκδίκησε τα χρυσαφικά της ιστορικής Αριστεράς. Αυτές οι προσεγγίσεις ωστόσο μπορεί να εξηγούν εν μέρει το πώς επήλθε η μεγάλη αντικατάσταση αλλά δεν εξηγούν το «γιατί ο Κασσελάκης».  Εδώ είχαν αρχικά κυριαρχήσει συνωμοσιακές θεωρίες. Κάποιου τύπου συνασπισμός μεγάλων συμφερόντων, παραγόντων της διαπλοκής ακόμη και των Αμερικανών και της ΣΙΑ. Με τη σύμφωνη γνώμη του Τσίπρα φυσικά που ως και στην Αμερική έφτασε για να εξυφάνει την πλοκή. Είναι σχεδόν γελοίο το να φαντάζεται κανείς ότι ο Τσίπρας έχει την οποιαδήποτε επιρροή στα εσωτερικά της υπερδύναμης ή ότι οι Αμερικανοί ασχολήθηκαν στα σοβαρά με την Ελλάδα, ή ακόμη, σε μια εποχή που ακόμη και οι σύμμαχοι «τους γράφουν» κανονικά [βλ. Ισραήλ, βλ. Τουρκία κ.ά.] θα μπορούσαν να εξυφάνουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις. Και γιατί να στείλουν στην Ελλάδα έναν απαστράπτοντα, πλούσιο, ναρκισσευόμενο αργόσχολο, πρώην απολυμένο από τους εργοδότες του, με κάποιες μετοχές που μάλλον έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του;