Κατά µία παράξενη ειρωνεία στο κέντρο της τυπικής ιστορικής αφήγησης του πώς καταλήξαµε σε αυτό που συνηθίζουµε να περιγράφουµε ως «φιλελεύθερες δηµοκρατίες», και που παρουσιάζονται πλέον ως αναπόδραστος ιστορικός και πολιτικός ορίζοντας, βρίσκονται οι µεγάλες επαναστάσεις, δηλαδή εκείνες οι συλλογικές πολιτικές δυναµικές που αφετηρία είχαν την πεποίθηση ότι µπορεί να διαµορφωθεί µια συλλογική βούληση που θα επιδιώξει να τροποποιήσει τον ιστορικό ορίζοντα και να διαµορφώσει νέα ιστορική συνθήκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή