Ουδέν νεώτερον από το… παπικό μέτωπο

Αν και όλοι είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε ότι η διαδικασία εκλογής Πάπα της Ρώμης δεν θα μπορούσε να είναι η αρμονικότερη του κόσμου, δύσκολα χωνεύεις τον αδυσώπητο ανταγωνισμό ανάμεσα στους κληρικούς για την ανάδειξη του Πάπα, έναν «κανονικό πόλεμο» όπως ακούμε να λέγεται κάποια στιγμή στο «Κονκλάβιο» (Conclave, ΗΠΑ/ Αγγλία, 2024). Ακόμα και η λέξη «κονκλάβιο» βέβαια φέρει χροιά αρνητική και πάνω σε αυτήν πατά σταθερά το πολυσύνθετο σενάριο μιας ταινίας που σου δίνει την εντύπωση θρίλερ μυστηρίου χωρίς πτώματα. Ως διαδικασία η εκλογή του Πάπα, την οποία προσπαθεί να συντονίσει όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα και κρατώντας τις ισορροπίες ο πρωτοπρεσβύτερος (Ρέιφ Φάινς) που είναι και ο ίδιος (χωρίς να το θέλει) υποψήφιος, δεν μοιάζει να διαφέρει και τόσο από τον πόλεμο που λαμβάνει χώρα στην πολιτική για την ανάδειξη του αρχηγού ενός κράτους ή ακόμα ενός κόμματος σε οποιαδήποτε χώρα. Πέρα από κάποιες εξαιρέσεις που το μόνο που κάνουν είναι να επιβεβαιώσουν τον κανόνα, καμία πνευματικότητα δεν θα βρεις ανάμεσα στην «ανθρωποφαγία» των αντίπαλων στρατοπέδων των υποψηφίων. Προσωπικές φιλοδοξίες, συμφέροντα, εξαγορές ψήφων, κτυπήματα κάτω από τη μέση, λασπολογία, λάθη του παρελθόντος που αποκτούν ασήκωτο βάρος στο παρόν όπου μυστηριωδώς εμφανίζονται, ψέματα με τη σέσουλα… Υπάρχουν στιγμές που το Βατικανό δεν διαφέρει από χώρο σύσκεψης… μεγαλομαφιόζων που στοχεύουν στην απόλυτη εξουσία (ανάμεσα στους ιερείς που διεκδικούν τον θρόνο, οι Τζον Λίθγκοου, Σέρτζιο Καστελίτο και Στάνλεϊ Τούτσι). Και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σου στη θεατρικής δομής συναρπαστική τούτη ταινία που σκηνοθέτησε ο γερμανός δημιουργός του «Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο» Εντουαρντ Μπέργκερ.