Προσδοκίες στον… ουρανό

Κάποιοι τον αποκαλούν wonder Kid. Παιδί – θαύμα. Ο Ρούμπεν Αμορίμ οσονούπω καταφθάνει με δάφνες στην κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ και αυτές σχετίζονται κυρίως με ένα λόγο: διέλυσε τη γαλάζια πλευρά και το 4-1 της Σπόρτινγκ επί της Σίτι είναι η χρυσή κορνίζα σε ένα έργο τέχνης που δημιούργησε στη Λισαβόνα ο προπονητής. Μόλις 39 ετών, σε περίπου δύο μήνες κλείνει τα 40 του χρόνια, άρα ο πλέον κατάλληλος για να μπει σε ιστορίες και συζητήσεις αναφορικά με τους προπονητές από την Ιβηρική που ανοίγουν τα φτερά τους και πάνε κατευθείαν στο Νησί. Το έκανε πριν από περίπου 20 χρόνια, πάνω κάτω σε αυτή την ηλικία, ο Ζοζέ Μουρίνιο και φτάνοντας στα γνωστά θετικά αποτελέσματα σε μια εντυπωσιακή πορεία. Και λίγα χρόνια μετά, ακόμη μικρότερος, πήγε από την Πόρτο (επίσης) στην Τσέλσι ο Βίλας Μπόας, δίχως όμως να δημιουργήσει τον δικό του μύθο στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Μπορεί να τον πλάκωσαν οι απαιτήσεις και να μην άντεξε το πέπλο των προσδοκιών. Ποιος ξέρει… Αυτές είναι πλέον στον… ουρανό αναφορικά με τον Αμορίμ. Μήπως, όμως, τα ίδια δεν λέγονταν και με τον Τεν Χαγκ όταν άφηνε ο Ολλανδός την πατρίδα του και γινόταν μέλος της κοινωνίας της Πρέμιερ Λιγκ; Για να αποδειχθεί έτσι πως όλοι πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι…