Φίλες μου γεια σας. Σήμερα θα αποστασιοποιηθούμε λιγάκι από τη βαριά κουλτούρα της ανάλυσης και θα μετακινηθούμε στον χώρο της τέχνης – μάλιστα μιας τέχνης παλιάς, της ποιήσεως, που την έχουν κραταιώσει μερικά από τα είδωλα αυτής της σελίδας. Η ποίηση και γενικά η τέχνη είναι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει τις καρδιές να γαληνέψουν σε ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που σπαράσσεται. Κι είναι παρήγορο ότι δύο υποψήφιοι πρόεδροι, ο Απόστολος Γκλέτσος και ο Νικόλας Φαραντούρης, απολαμβάνουν την προστασία των μουσών. Ο πρώτος της Πολύμνιας, προστάτιδος της υποκριτικής, ο δεύτερος της Ευτέρπης που είναι της λυρικής ποιήσεως και της μουσικής. Προσωπικά, επενδύω στον δεύτερο, και θα εξηγήσω γιατί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ