Με αφετηρία ποιητικά κυρίως κείμενα γυναικών συγγραφέων, επιχειρεί να διερευνήσει σε μεγαλύτερη έκταση την κυριολεκτική και χειρωνακτική διάσταση της σχέσης της γραφής με την πλέξη. Η έρευνα αυτή διαρκεί πάνω από 20 χρόνια και χαρακτηρίζει τα έργα της Νίνας Παπακωνσταντίνου ως επεξεργασίες και μεταγραφές λογοτεχνικών κυρίως κειμένων. Και μία νέα σειρά έργων της σε ανάγλυφα, διαφανή και γιαπωνέζικα χειροποίητα χαρτιά που προέκυψαν από τις αναγνώσεις κειμένων της Μαργκερίτ Ντιράς, ποιημάτων της Σύλβια Πλαθ, της Μαρίας Πολυδούρη, της Βιρτζίνια Γουλφ, της Κικής Δημουλά, της Αν Σέξτον, της Αννας Αχμάτοβα πλαισίωσαν τη συνάντησή μας στον χώρο τέχνης Citronne όπου η γραφή εμφανίζεται ως ίχνος, αποτύπωμα, σκιά. Ως εικόνα μιας απόπειρας επικοινωνίας ή εξομολόγησης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή