Υπήρχαν πολιτικές παραδοχές που πλέον βιώνονται ως οξύμωρες καταστάσεις. Μέχρι πρόσφατα ξέραμε ότι μια μερίδα των πολιτών ήταν υπέρ της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ταυτόχρονα κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. (Λόγω χώρου απλοποιώ το «μοντέλο»). Απέναντι υπήρχαν τα αυταρχικά καθεστώτα που είχαν άλλες προτεραιότητες και αρχές, σχεδόν τις αντίθετες. Αυτοί οι δύο κόσμοι ήταν σαν δύο στεγανά «πακέτα» και ξέραμε τι είχε μέσα το κάθε ένα. Π.χ., δεν θα επέλεγε κάποιος ταυτόχρονα τη δημοκρατία και τον ρατσισμό, όπως δεν θα υποστήριζε τον Χίτλερ και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή