Είναι λάθος να ερμηνεύουμε την ήττα της Χάρις μόνο με επικοινωνιακούς όρους. Οι ψηφοφόροι άκουσαν το πολιτικό της μήνυμα, όπως και το μήνυμα του Τραμπ, τον οποίο έχουν γνωρίσει ως πρόεδρο. Οι λόγοι που περισσότεροι προτίμησαν τον δεύτερο είναι ετερόκλητοι. Συναθροίστηκαν όμως σε υπόβαθρο μίας γενικότερης αποξένωσης από αυτό που ονομάζουν «το κατεστημένο της Ουάσιγκτον». Η αντίληψη είναι ότι οι πολιτικές ελίτ προωθούν ένα μοντέλο οργάνωσης που αντιστρατεύεται το αμερικανικό όνειρο. Που κάνει δύσκολη τη ζωή στις επιχειρήσεις τους, επιβάλλοντας ρυθμιστικά βάρη και οδηγώντας έτσι σε απώλεια θέσεων εργασίας σε όλη την παραγωγική αλυσίδα. Που δεν αποτρέπει την παράνομη μετανάστευση, η οποία υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής. Που θέλει να επιβάλει στις πολιτείες ενιαία πολιτισμική κουλτούρα. Και που φορολογεί από μακριά, για αλλότριους σκοπούς (πολέμους, κ.ο.κ.).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ