Οι χαμηλές προσδοκίες της ελληνικής διπλωματίας για κάποιο θεαματικό αποτέλεσμα από το ελληνοτουρκικό ραντεβού της Αθήνας επιβεβαιώθηκαν. Και αδιέξοδα διαπιστώθηκαν μέσα από πάγιες, διαμετρικά αντίθετες θέσεις, και δυσκολίες στην πρώτη επιχείρηση «σύγκλισης» απόψεων για την – έτσι κι αλλιώς βαριά και χρονοβόρα – διαδικασία οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Δεν ήταν ωστόσο μια συνάντηση σαν τις προηγούμενες. Ηταν κομβική, διάρκειας άνω των δύο ωρών, για τη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας. Κατ’ αρχάς για τη δυνατότητα, παρά τις διαπιστωμένες αποστάσεις, να παραμείνουν ωφέλιμοι δίαυλοι επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές του Αιγαίου ενόψει των επαφών κορυφής στις αρχές του 2025 στην Αγκυρα. Δεν επρόκειτο μόνο για την πρώτη φορά που οι υπουργοί Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν διερεύνησαν κατ’ εντολή του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εάν μπορεί να υπάρξει πλαίσιο συζήτησης για τη μοναδική διαφορά που, σύμφωνα με την Αθήνα, μπορεί να φτάσει στη διεθνή δικαιοδοσία, σε αντίθεση με την Αγκυρα η οποία βλέπει «αλληλένδετα» θέματα. Η κρισιμότητά της αφορά το γεγονός ότι σηματοδότησε την εκκίνηση νέας φάσης στα ελληνοτουρκικά με καινούργια στοιχήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή