Ενας φίλος που πρόσκειται στην Αριστερά μού είχε πει πριν από καιρό καθώς συζητούσαμε πολιτικά ότι δεν μαθαίνουμε τις θέσεις της Αριστεράς (ή της Κεντροαριστεράς αν θέλετε) επειδή η Δεξιά έχει διοχετεύσει τόσο δυναμικά στον δημόσιο διάλογο τις δικές της θέσεις που ακόμα και τα μέσα ενημέρωσης ζητούν από την Αριστερά να απαντήσει κυρίως στο δεξιό λεξιλόγιο και δεν την αφήνουν να αναπτύξει το δικό της. Δεν με είχε πείσει πολύ τότε για αυτό: ότι η Αριστερά δεν ακούγεται επειδή δεν την αφήνει η Δεξιά να ακουστεί. Σταδιακά διαπίστωσα πόσο δίκιο είχε. Οχι μόνο ως προς την επιβολή των θέσεων της Δεξιάς όσο και στο ότι οι υπόλοιποι στο πολιτικό φάσμα (κι όχι μόνο η Αριστερά) καθώς καλούνται διαρκώς να απορρίψουν τις θέσεις που η λαϊκιστική Δεξιά έχει διοχετεύσει στον δημόσιο λόγο καλλιεργώντας τες μεθοδικά, επενδύοντας στον φόβο των πολιτών και χαϊδεύοντας τα ταπεινότερα των ενστίκτων τους, καταλήγουν να ετεροπροσδιορίζονται με την όποια συζήτηση να κινείται διαρκώς και δεξιότερα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή