Ηταν 8 Νοεμβρίου του 2005, όταν «αποχωρούσε» από τα εγχώρια επίγεια ένας σπάνιος και γλυκός άνθρωπος, ένας σπουδαίος πρωταγωνιστής, ένας ταμένος του θεάτρου, ένας συγκλονιστικός Ηθο – ποιός: ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Λίγο μετά τη μεγάλη αυτή απώλεια έγραψα στα «ΝΕΑ» μια επιφυλλίδα που τιτλοφορούσα «Κάλλος, πάθος, ήθος», από την οποία επιτρέψτε μου σήμερα να σταχυολογήσω ορισμένα αποσπάσματα, τιμώντας έτσι τη μνήμη ενός πολύ εκλεκτού φίλου και συνοδοιπόρου στα θεατρικά μας τεκταινόμενα:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή