Ηρθε και ήταν αγέρωχος και ευθυτενής. Οπως τότε που σάρωνε στα παρκέ του μπάσκετ. Ας είμαι ειλικρινής. Αργησε… δύο λεπτά στο ραντεβού αλλά ήταν απόλυτα δικαιολογημένος. Πώς να έλεγε όχι στις κουβέντες με τον κόσμο έξω από το εστιατόριο ή όταν τον καλωσόριζαν όλοι, αυτόν τον θρύλο του αθλήματος; «Μήπως είναι καλύτερα στον καναπέ, στον πάγκο», του λέω και του σφίγγουμε το χέρι, παρέα με τον καλό συνάδελφο Κώστα Κοφινά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή