Ακριβώς όπως το λέει το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα σε στίχους Πυθαγόρα. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Μια επικίνδυνη πορεία πάνω στη ραχοκοκαλιά του ελληνικού λαού. Θυμόμαστε πώς ξεκίνησε. Σαν το ιππικό που κάλπαζε για να μας απαλλάξει από έναν ζυγό που επινοήθηκε ώστε να παραστήσουν τους απελευθερωτές. Τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Οτι με νταούλια και ζουρνάδες θα μας απάλλασσαν από μνημόνια και εποπτείες. Επένδυσαν στο θυμικό που το ανήγαγαν σε ιδεολογία. Κατάφεραν να πείσουν τον μανάβη της διπλανής πόρτας και την υπάλληλο του διπλανού γραφείου ότι ο Σόιμπλε και η Μέρκελ είχαν κάτι προσωπικό μαζί τους, και αυτό ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχία, λειτούργησε ως καύσιμο του οχήματος που θα έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με γκάζια την εχθροπάθεια, τους προπηλακισμούς, τα γιαούρτια σε πολιτευτές αντίπαλων κομμάτων, τις κρεμάλες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή