Οι μεν καλούν όσους δηλώνουν ότι θα αποχωρήσουν σε δεύτερο χρόνο να αναλογιστούν πόσο «ηθικό» θα είναι να αφαιρέσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ οι δε παρουσιάζουν τον «αναχωρητισμό» τους εντός της πολύβουης Κουμουνδούρου σαν αντίδραση στη δράση των απέναντι. Ούτε όμως οι πρώτοι πείθουν πως δεν τους απασχολεί μόνο το στάτους της μείζονος αντιπολίτευσης, το οποίο κρέμεται σε έναν βουλευτή, ούτε οι δεύτεροι μοιάζουν ειλικρινείς όταν αναφέρουν πως θα ανεξαρτητοποιηθούν αποσιωπώντας ότι η μεγαλύτερη έγνοια τους είναι ο μαγικός αριθμός 10 – που χρειάζεται για να συγκροτηθεί μια ΚΟ. Οι συριζαϊκές εξελίξεις αποτελούν αναμφίβολα υλικό για ένα καλό πολιτικό ευθυμογράφημα. Ωστόσο, μαρτυρούν και κάτι βαθύτερο για όλους τους λαϊκιστές, ανεξαρτήτως της θέσης που βρίσκονται στο ιδεολογικό φάσμα. Μαρτυρούν τους μύχιους λόγους που τους παρακινούν να ασχοληθούν με την πολιτική. Αποκαλύπτουν ότι αυτοί είναι πρωτίστως προσωπικοί. Η αγωνία που δεν κρύβουν ότι νιώθουν για το κοινοβουλευτικό τους μέλλον, τόσο οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας όσο κι οι κασσελακικοί, αναιρεί οποιαδήποτε επίκλησή τους στις ανησυχίες των ψηφοφόρων τους για το αντιπολιτευτικό κενό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ