Από μια συγκυρία, λίγες ημέρες μετά τον Θανάση Βαλτινό φεύγει μία ακόμη φωνή που ύμνησε τη μνήμη – ατομική και συλλογική –, την απώλεια της αθωότητας με τη μορφή της παιδικής ηλικίας, αλλά και των τόπων όπου κάποτε ρίζωσαν άνθρωποι. Γεννημένος το 1944 στον Τσαμαντά της Θεσπρωτίας, ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς πέρασε το 1948 με την οικογένειά του στην Αλβανία εξαιτίας του Εμφυλίου, κι από κει στην Ουγγαρία. Η φυγή της οικογένειας από τη χώρα το 1954 και η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν άλλη μία δυνατή περιπέτεια, την οποία αποτύπωσε στο αυτοβιογραφικό πεζογράφημά του «Μητριά Πατρίδα» (1981).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή