Στις 30 Νοεμβρίου ξεκινά – επιτέλους! – τις διαδρομές του το μετρό της Θεσσαλονίκης. Και επειδή πολύ ασχοληθήκαμε με τα της αποπεράτωσής του, ας πάμε πίσω, στις απαρχές της ιδέας κατασκευής του ως μια ακόμη απόδειξη για το πόσο, σε αυτόν τον τόπο, απέχει η σκέψη από την πράξη. Σε αυτό το flashback λοιπόν συναντάμε δύο νεαρές γυναίκες, την Παρασκευή Αδάμ και τη Δόμνα Σαββόγλου, που έμεναν στην οδό Ολυμπιάδας στο κέντρο της πόλης και στις 18 Αυγούστου ήθελαν να… λουστούν. Πότε; Το 1917. Αναψαν λοιπόν φωτιά για να ζεστάνουν νερό. Μια σπίθα έπεσε στο κάπως ξεχαρβαλωμένο ξύλινο πάτωμα και από εκεί στον από κάτω χώρο που ήταν στάβλος. Το χόρτο που ήταν η τροφή των αλόγων – εύφλεκτο υλικό γαρ – λαμπάδιασε αμέσως. Ετσι ξεκίνησε η μεγάλη πυρκαγιά που εξαπλώθηκε αμέσως σε όλη την πυκνοκατοικημένη και πυκνοχτισμένη πόλη όπου εκείνη την εποχή ο πληθυσμός της είχε διπλασιαστεί λόγω των συμμαχικών στρατευμάτων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αποτέλεσμα ήταν να καούν 9.500 σπίτια και πολλά δημόσια κτίρια και να μείνουν άστεγοι οι μισοί σχεδόν από τους μόνιμους κατοίκους της Θεσσαλονίκης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή