Είναι μέρες τώρα που σαν τα πόδια μου πιασμένα στα λυγισμένα κλαδιά δύο πεύκων περιμένουν την κίνηση του πιτυοκάμπτη που θα τα ελευθερώσει να με σχίσει στα δύο. Σίνης ήταν τ’ όνομα του πιτυοκάμπτη, γιος λέει του Ποσειδώνα (νόθος βεβαίως σιγά μην τον έκανε με την Αμφιτρίτη), τεράστιος το δέμας είχε στήσει το τσαρδί του εκεί στον Ισθμό κατά Κόρινθο μεριά και είχε το εξής χόμπι θα το έλεγα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή