Παρατηρούσα τον Βαρδή Βαρδινογιάννη στη διάρκεια μίας μεγάλης γιορτής του Σωματείου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ». Ο μεγαλοεπιχειρηματίας, ένας πραγματικά σεμνός άνθρωπος, ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων είχε «εγκαταλείψει» τις πρώτες θέσεις αμέσως μόλις τελείωσαν οι επίσημες ομιλίες, γύρω από το τεράστιο έργο που επιτελούσε και επιτελεί πάντα το Σωματείο το οποίο δημιούργησε η αγαπημένη του σύζυγος Μαριάννα. Συνομιλούσε τώρα με μικρούς ασθενείς. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν το βλέμμα του όταν κοιτούσε τα παιδιά που είχαν βρει καταφύγιο, απέραντη αγάπη και φροντίδα στην «ΕΛΠΙΔΑ». Ενα βλέμμα γεμάτο τρυφερότητα και καλοσύνη. Τους μιλούσε, αστειευόταν μαζί τους, προσπαθούσε να τα ενθαρρύνει, να τους δώσει κουράγιο, σταγόνες αισιοδοξίας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ