Πώς μπορεί να αποτυπωθεί σκηνικά η ζωή ενός μουσικού θρύλου όπως ο Μανώλης Χιώτης; Πώς μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή η πολυπλοκότητα μιας τόσο χαρισματικής προσωπικότητας με καίρια συμβολή στο λαϊκό τραγούδι, που ανέδειξε το μπουζούκι σε σύμβολο λαϊκού πολιτισμού, ξεπερνώντας τα όρια και φτάνοντας μέχρι τα σαλόνια της αθηναϊκής αριστοκρατίας; Με την ιδιοφυΐα που τον διέκρινε κατάφερε να χαράξει βαθιά το ελληνικό μουσικό τοπίο με το πάθος, την καινοτομία και την αξεπέραστη δεξιοτεχνία του διαγράφοντας μια πορεία ανάμεσα στη δόξα και τη μελαγχολία. Ο Χιώτης κουβαλούσε τη βίαιη απώλεια του πατέρα του, η οποία παρέμεινε ανεπούλωτη και επηρέασε τη ζωή του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή