Η ανταλλαγή σημειωμάτων με… data (για τον πληθωρισμό, το εισόδημα των νοικοκυριών, την καταναλωτική εμπιστοσύνη) ξεκίνησε ενδοκυβερνητικά από την επομένη της επικράτησης του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Η προσπάθεια του Μαξίμου να διαβάσει πίσω από το εκλογικό αποτέλεσμα περιείχε σκανάρισμα του οικονομικού περιβάλλοντος στην άλλη όχθη του Ατλαντικού – στους «μεγάλους» δείκτες και στην καθημερινότητα (μετακίνηση, διατροφή κ.ά.) για την οποία ενημέρωσαν και οι γαλάζιοι βουλευτές – παρατηρητές στην Ουάσιγκτον. Δέκα μέρες μετά ισχύει η αρχική εκτίμηση του Μαξίμου: ήταν και σε αυτές τις εκλογές «η οικονομία, ηλίθιε». Με τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη, «στο τέλος της ημέρας δεν είναι τα στοιχεία της αύξησης του ΑΕΠ που κάνουν τη διαφορά» (iefimerida.gr), αλλά η σημασία τους στο… μικροεπίπεδο. Δηλαδή, εάν το θετικό πρόσημο των οικονομικών δεικτών προσλαμβάνεται ως θετικό και από τους ανθρώπους που μπαινοβγαίνουν στα σουπερμάρκετ με βαριά αίσθηση για τις τιμές ακόμα και στη φάση αποκλιμάκωσης, όσους διακατέχονται από ανασφάλεια, εκείνους που απαντούν στους δημοσκόπους ότι δεν βγαίνει ο μήνας. Δέκα ημέρες μετά ισχύει ο αρχικός συναγερμός. Γιατί μπορεί το Μαξίμου να απορρίπτει ως εκτός πραγματικότητας διάφορες αναλογίες μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας (πρωτίστως, τις υπερβολές της woke κουλτούρας), ωστόσο κρατά δύο στοιχεία: την αδυναμία των κυβερνώντων να πείσουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν στην οικονομία και το λάθος τους, όπως πιστεύουν στο Μαξίμου, να υποβαθμίσουν το νούμερο ένα θέμα για την παραδοσιακή δεξαμενή τους: την «οικονομική ανισότητα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ