Το 1982, στο περιοδικό «Χρονικό», δημοσίευσα ένα κείμενο για τη δραματουργία που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως την περίοδο της Κατοχής και λίγο πριν – λίγο μετά τον Εμφύλιο. Επιτρέψτε μου να ανατρέξω σήμερα σε ορισμένα καθοριστικά σημεία αυτού του κειμένου, λίγο μόλις καιρό μετά τη συμπλήρωση 84 χρόνων από την 28η Οκτωβρίου 1940: «Πρέπει εξαρχής να επισημανθεί πως η καθολική αντίσταση του ελληνικού λαού στον κατακτητή ουσιαστικά έμεινε ανεκμετάλλευτη από τους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Το πράγμα δεν είναι χωρίς εξήγηση: οι πολιτικές, ιδιαίτερα, συνθήκες που επικράτησαν ύστερα από την απελευθέρωση ήταν σαφώς απαγορευτικές και κάθε απόπειρα, ακόμα και απλού υπαινιγμού σε θεματολογία σχετική με τα ηρωικά εκείνα χρόνια, οδηγούσε κατευθείαν στα κάτεργα ή στα ξερονήσια. Ετσι, έργα που πρόφτασαν να παιχτούν πριν από τον Εμφύλιο καταχωνιάστηκαν και δεν είδαν ποτέ ξανά το φως, παρά πρόσφατα. Οσα γράφτηκαν και δεν πρόλαβαν να παρασταθούν έμειναν για πολλά χρόνια στο συρτάρι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή