Ο Μιχάλης Γκανάς, ξεκινώντας την πορεία του με τη συλλογή «Ακάθιστος δείπνος» («Κείμενα», 1978), δεν επιχειρεί παρά μια επιστροφή, νοερώς, στη γενέθλια γη, η οποία κρατά καλά φυλαγμένους τους πρώτους της ζωής του ήχους και τα πρώτα χρώματα, εκεί ακριβώς όπου αρχίζει ή τελειώνει ο χρόνος, στα σύνορα της ζωής και του θανάτου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή