Πολλά γίνονται, πολλά δεν γίνονται

Πριν από τη διακοπή του πρωταθλήματος είχαμε δει ένα ντέρμπι (ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός 1-3) στο οποίο η συμμετοχή ενός προπονητή σε μια νίκη ήταν καθοριστική. Ο κόουτς του Ολυμπιακού Μεντιλίμπαρ είχε κάνει τα πάντα σωστά. Η σύσταση της ενδεκάδας είχε γίνει με πολλή σκέψη. Αποκλείστηκε από αυτήν ο Εσε – απόφαση δύσκολη για τα δεδομένα του φετινού Ολυμπιακού – και είχε γίνει βασικός ο Ντάνι Γκαρθία μάλλον απροσδόκητα. Ο κόουτς ζήτησε να μη γίνεται build up και να μην παίζουν με την μπάλα ο Ρέτσος και ο Κάρμο. Εβαλε στην ενδεκάδα τον Κωστούλα δίνοντάς του έναν σύνθετο ρόλο, ενώ σύνθετος, δηλαδή γεμάτος ειδικές απαιτήσεις, ήταν και ο ρόλος του Τσικίνιο. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο και όταν στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ανασυντάχθηκε, ο Μεντιλίμπαρ ήταν πάλι εκεί έτοιμος να κάνει τις κινήσεις που χρειαζόταν: έβγαλε από το ματς τους δύο μικρούς ήρωες (τον Κωστούλα και τον Μουζακίτη) για να βάλει δύο πιο έμπειρους παίκτες (τον Στάμενιτς και τον Μασούρα) και άλλαξε τις θέσεις του Ζέλσον και του Μασούρα στο τέλος για να περιοριστεί η επιθετικότητα των ακραίων του ΠΑΟΚ. Η ερώτηση που προέκυψε είναι αν ένας προπονητής μπορεί να προετοιμάζει κάθε ματς εστιάζοντας τόσο πολύ σε λεπτομέρειες, που έχουν να κάνουν και με τους ρόλους των παικτών του αλλά και με τις αδυναμίες του αντιπάλου. Ενας προπονητής θα σου πει ότι αυτό κάνει πάντα. Και θα σου πει ψέματα.