Ηταν πριν από μόλις πέντε μήνες. Ηταν – υποτίθεται – κάλπες «χαμηλότερου» διακυβεύματος και σημασίας ως προς τον εσωτερικό αντίκτυπό τους, αφού οι ευρωεκλογές δεν βγάζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Ηταν – υποτίθεται – κάλπες που δεν αποτελούσαν ευθύ πρόκριμα για την εθνική αναμέτρηση. Ηταν – υποτίθεται – κάλπες που απλώς θα σφράγιζαν έναν μακρύ και κουραστικό για τους πολίτες εκλογικό κύκλο, με τις πολιτικές δυνάμεις να έχουν στη συνέχεια τον χρόνο για χάραξη και υλοποίηση της στρατηγικής τους καθ’ οδόν προς το 2027. Κι όμως, οι πολιτικοί αρχηγοί είχαν νιώσει την ανάγκη να «εθνικοποιήσουν» εκείνες τις κάλπες. Ηξεραν ότι το αποτέλεσμα του περασμένου Ιουνίου θα αποτελούσε ορόσημο για την εσωτερική σκηνή — επιβεβαιώνοντας συσχετισμούς ή καθιστώντας αναπόφευκτες τις αμφισβητήσεις. Κι ας ξεπέρασαν τελικά κάθε φαντασία οι εξελίξεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή