Το «θαύμα» συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μου. Ο κατά πολύ νεότερός μου φίλος, παιδί της γενιάς που πληκτρολογεί σαν ταχυδακτυλουργός, ζήτησε σε μια εφαρμογή του ΑI ένα μικρό ποίημα που θα περιελάμβανε την τάδε, τη δείνα και την άλλη λέξη και θα είχε το ύφος του Ελύτη. Σε χρόνο ντε τε, το ποίημα εμφανίστηκε στην οθόνη μου. Ναι, θα μπορούσε να το είχε γράψει ο Ελύτης αν ο Ελύτης δεν ήταν ο Ελύτης. Αν δεν ήταν, δηλαδή, ποιητής αλλά ένας πολύ καλός κειμενογράφος της διαφήμισης. Που θα έλεγε αυτό που ήθελε να πει με έναν έξυπνο αλλά εύληπτο και κατανοητό απ’ όλους τρόπο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή