Για να είμαι ειλικρινής, τους λυπήθηκα – αλλά κράτησε λίγο, πολύ λίγο. Τόση χαρά και τέτοιος ενθουσιασμός για μιάμιση σελίδα στα απομνημονεύματα της Ανγκελα Μέρκελ, πώς να το κάνουμε, είναι λυπηρό. Και να πεις ότι του πλέκει το εγκώμιο σε αυτές τις παραγράφους; Οχι. Λέει απλώς ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν συμπαθητικός και υπάκουος. Επίσης, λέει ότι της άρεσε το χαμόγελό του και αυτό είναι όλο. Οι πανηγυρισμοί των συριζαίων είναι δυσανάλογοι προς την αξία των σχολίων της γερμανίδας πολιτικού, όμως ο ενθουσιασμός τους για κάτι τόσο ασήμαντο είναι ασφαλής ένδειξη της απελπισίας τους. Αυτή η απελπισία σε κάνει προς στιγμήν να τους λυπηθείς. Πολύ γρήγορα όμως θυμάσαι ποιοι είναι και τι έκαναν. Τότε λοιπόν παύεις να λυπάσαι και γελάς με το κατάντημά τους, όπως τους αξίζει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή