Αφήγημα

Βέβαια, ο κατηγορηματικός τρόπος με τον οποίο ο Πρωθυπουργός έκλεισε το θέμα (η γλώσσα που χρησιμοποίησε ον κάμερα δεν επιτρέπει μια ανάποδη απ’ αυτή που υποσχέθηκε εξέλιξη, αφού τα βιντεάκια που θα έφτιαχνε η αντιπολίτευση με τις φράσεις του να παίζουν σε λούπα θα μουντζούρωναν το θεσμικό προφίλ που φιλοτεχνεί σχολαστικά) διαβάζεται κι αλλιώς. Ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος δεν μπαίνει στον πειρασμό να πειράξει τους κανόνες επειδή στην πραγματικότητα δεν τον ανησυχεί ο κατακερματισμός του κομματικού συστήματος. Λαμβάνοντας υπόψη τη φυσιογνωμία των κομματιδίων τα οποία βρίσκονται λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το όριο εισόδου στη Βουλή, δείχνει να εκτιμά πως αρκετά δεν θα φτάσουν στο 2027 με τα ίδια ποσοστά αλλά με πολύ χαμηλότερα. Η αλήθεια είναι πως σε ένα πολιτικό σκηνικό τόσο ρευστό όσο το σημερινό ο καθένας νομιμοποιείται να προβλέπει το μέλλον που τον συμφέρει. Ο νεοδημοκράτης αρχηγός μπορεί να διακρίνει εκεί μια ευκαιρία να επικαλεστεί και πάλι την ανάγκη σταθερότητας, ενώ οι απέναντι ευνοϊκούς οιωνούς για τους εκφραστές της δυσαρέσκειας της κοινής γνώμης. Πάντως, μέσα θα πέσει όποιος φτιάξει το αφήγημα που θα ακουστεί πειστικότερο στ’ αφτιά των ψηφοφόρων. Γιατί τα κόμματα δεν είναι αιχμάλωτα της μοίρας αλλά των μυαλών των στελεχών τους.