Ο Δούκας που φορολογεί ή ο Μητσοτάκης που δεν μειώνει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης (τον οποίο είχε αυξήσει ο Τσίπρας το 2017) και κάπου στο βάθος και ο Αράμπικα που ακριβαίνει. Αυτή είναι η συζήτηση που κάνουμε για τη σχεδόν σίγουρη αύξηση της τιμής του καφέ που έρχεται. Εχουμε μάθει να μιλάμε με έναν περίεργο τρόπο για τα θέματα της αγοράς. Αναζητούμε ευθύνες ακόμα και για κάποια που έχουν να κάνουν με την κλιματική αλλαγή ή με παροδικά γυρίσματα της αγοράς. Την κάναμε αυτή τη συζήτηση πέρυσι και πρόπερυσι με το ελαιόλαδο. Αυξήθηκαν για μία διετία οι τιμές, προσαρμόστηκε η αγορά και οι καταναλωτικές ανάγκες. Κάποιοι κέρδισαν, κάποιοι έχασαν, πολλοί φώναξαν για την ανάγκη να μειωθούν οι φόροι, αυξήθηκε και η «μαύρη» οικονομία του ελαιολάδου. Φέτος οι τιμές του ελαιολάδου πέφτουν. Επίσης κάποιοι χάνουν, κάποιοι κερδίζουν. Αυτή είναι η οικονομία παγκοσμίως, όταν περνάει κρίση ένα προϊόν. Ετσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Ξεχνάμε ότι το σημαντικό είναι οι κανόνες να μένουν σταθεροί και να μην υπάρχουν εκπλήξεις. Τα άλλα θα τα βρούμε.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ