Αναμφίβολα η έναρξη λειτουργίας του Μετρό στη Θεσσαλονίκη θα φέρει κάποιου είδους ενυδάτωση-αναγέννηση της πόλης. Ε, θα πεις, δεν καθυστερήσαμε και πολύ, μόνο εκατόν είκοσι τέσσερα χρόνια, αν σκεφτείς πως το μετρό στο Παρίσι ξεκίνησε το 1900. Τι είναι εκατόν είκοσι τέσσερα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Και τι είναι τόσες γενιές Θεσσαλονικέων που θάφτηκαν περιμένοντας να μπούνε σε ένα κάποιο βαγόνι του μετρό το οποίο ερχόταν διαρκώς και ποτέ δεν έφτανε, διότι το αθηνοκεντρικό κράτος και τα υπουργεία μεταφορών είχαν άλλες δουλειές. Ποιες δουλειές, όταν επίσης επί δεκαετίες δεν έφτιαχναν έναν δρόμο Αθήνα – Θεσσαλονίκη της προκοπής, την Εγνατία οδό, τις σήραγγες προς Κοζάνη, τη διαδρομή προς Καβάλα και Αλεξανδρούπολη, κι έχει σκοτωθεί ένα σωρό κόσμος, χιλιάδες Ελληνες, σε εκείνους τους παλιόδρομους; Σωρευτικά, ξεχασμένα εγκλήματα διαρκείας, μπροστά στα οποία τα Τέμπη είναι συγκριτικά (τρόπος του λέγειν – μην παρεξηγηθούμε) ένα μεσαίου μεγέθους ατύχημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή