Κι αυτά δεν είναι τα μοναδικά εμπόδια στην υλοποίηση του σχεδιασμού του. Πλέον, παρατηρητές της πολιτικής αγοράς επαναφέρουν το σενάριο των κυβερνήσεων συνεργασίας, υποστηρίζοντας ότι με τα σημερινά δημοσκοπικά στοιχεία μοιάζει ακατόρθωτο και για τη ΝΔ να πιάσει τον στόχο της αυτοδυναμίας και για κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης να ενισχύσει τις δυνάμεις του τόσο όσο χρειάζεται για να γίνει εναλλακτικός πόλος. Παρ’ όλ’ αυτά, οι ελπίδες του Πρωθυπουργού να καταρρίψει μια μεταπολιτευτική βεβαιότητα δεν είναι αβάσιμες. Δεν είναι γιατί σύμφωνα με τα έως τώρα ευρήματα των γκάλοπ δεν έχει αναδειχθεί ένας αντίπαλος ικανός να ξεπεράσει τον «κανένα» στον δείκτη καταλληλότητας για το πρωθυπουργικό αξίωμα. Το μεγαλύτερο ατού του, με άλλα λόγια, συνεχίζει να είναι το αντιπολιτευτικό κενό. Κι αν επαληθευτούν οι προβλέψεις για μια λαϊκή ετυμηγορία που θα ισοδυναμεί με εντολή σχηματισμού κυβερνητικού συνασπισμού; Ως αρχηγός του πρώτου κόμματος θα νομιμοποιείται να απαιτήσει τη θέση του προέδρου του Υπουργικού Συμβουλίου. Βέβαια, το πρόβλημα με όλες τις παραπάνω αναλύσεις είναι ότι βασίζονται σε δεδομένα του 2024. Επομένως, το μόνο σίγουρο είναι πως θα επικρατήσει όποιος ανταποκριθεί καλύτερα στις αλλαγές που θα προκύψουν στο διάστημα το οποίο απομένει μέχρι το 2027.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ