Δεν υπάρχει λόγος να σας διηγηθώ για τα βράδια με αγιάζι που πέρασα στην Εγνατία περιμένοντας το λεωφορείο. Είναι γραφικό και δεν αφορά κανέναν. Προσπαθώ να σκεφτώ τον πιτσιρικά που θα μπορούσε να είναι κάποτε ο εγγονός μου, ο οποίος θα φτιάξει αναμνήσεις μέσα στους σταθμούς του μετρό. Στεκόμουν μέσα στη βροχή, έξω από τον σταθμό Βενιζέλου, αλλά η μνήμη πήγε και κόλλησε στο κτίριο που βρίσκεται πάνω από τη βόρεια είσοδο του σταθμού. Είναι το Καραβάν Σαράι. Πριν από μερικούς αιώνες εκεί λειτουργούσε χάνι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή