Είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός στην επίθεσή του έχει παίκτες που μπορούν να διαλύσουν κάθε αμυντικό σύστημα και κάθε ομάδα της Euroleague. Ομως τους τίτλους, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σχεδόν ποτέ δεν τους έφερε από μόνη της η επίθεση. Πολύ παλιά, ακόμα στη δεκαετία του ’90, η Ζαλγκίρις Κάουνας είχε σοκάρει όλη την Ευρώπη παίζοντας ένα μπάσκετ άκρως επιθετικό και μέσω αυτού έφτασε και στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός του 2009 είχε τόσο ταλέντο στην επίθεση, που σχεδόν ήταν αδιάφορο πόσους θα φάει πίσω: έβρισκε πάντα τον τρόπο να βάλει περισσότερους μπροστά. Η Εφές του Εργκίν Αταμάν με Λάρκιν και Μίσιτς μπορούσε να διαλύσει με τις εμπνεύσεις αυτού του διδύμου ό,τι είχε σχεδιάσει ο αντίπαλος προπονητής. Κάθε άλλη ομάδα που έφτασε έως την κορυφή της Ευρώπης μπορεί να είχε επιθετικό ταλέντο, αλλά οι βάσεις έμπαιναν από την άμυνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή