«Χιούμορ Ή πλάκα;»

Το 1985 το εξαιρετικό λογοτεχνικό περιοδικό «ΔΙΑΒΑΖΩ» έκανε ένα αφιέρωμα στο «χιούμορ». Μου ζητήθηκε τότε να συμμετάσχω με ένα κείμενο, το οποίο τιτλοφορούσα «Θέατρο χωρίς χιούμορ: θέατρο ρήξης και αναβολής». Παραπέμπω σήμερα, που πολλή συζήτηση και πολύς ντόρος γίνεται στις μέρες μας, κυρίως για τα όρια της σάτιρας, σε ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία του συγκεκριμένου κειμένου: «Αν το χιούμορ οριστεί σε βιολογικές παραμέτρους, λαμβανομένης υπόψη και της καταγωγής της λέξεως από τη λέξη “χυμός”, φοβάμαι πως θα δυσκολευτούμε να βρούμε χιουμοριστικά κείμενα στο νεοελληνικό θέατρο. Πράγματι, αν το χιούμορ προσδιορίζει και μιαν ορισμένη ιδιοσυγκρασία, αν είναι δηλαδή μια ειδική κράση, ανάμειξη των χυμών του οργανισμού, αν δηλαδή προϋποθέτει μια συγκεκριμένη χύμευση των οργανικών υγρών, όπως ισχυριζόταν ο Ιπποκράτης, πάλι φοβάμαι πως ο σημερινός Ελληνας, για λόγους τώρα να εξετάσω, διαφέρει άρδην από τους αρχαίους προγόνους του.