Κάθε φορά που ταξίδευα με το μετρό άλλων πόλεων, σκεφτόμουν πως όλος αυτός ο ατσάλινος συρμός είναι ένας γεωσκώληκας στο υπογάστριο της πόλης. Τα υπόγεια ποτάμια είναι οι αρτηρίες της, οι σήραγγες των καταπλακωμένων αρχαίων οικισμών είναι οι φλέβες, οι τόνοι του χώματος η σάρκα κι ανάμεσά τους ένας απρόσκλητος επισκέπτης, ένα παράσιτο της ζωής και της τεχνολογίας εις βάρος του θανάτου, μιας που στο εσώτερο της γης ήταν ανέκαθεν ο κάτω κόσμος των αρχαίων, τα αχανή οικόπεδα του Αδη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή