Ηταν η φράση – κλειδί της ομιλίας που εκφώνησε τον περασμένο Απρίλιο ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν στη Σορβόννη. Μια ομιλία – σταθμός για τα ευρωπαϊκά πράγματα, χωρίς ωστόσο κανένα αντίκρισμα. Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου ο Μακρόν αποδοκιμάστηκε από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που ανέδειξε πρώτο το κόμμα της Λεπέν. Σε μια κίνηση υψηλού ρίσκου, που θύμιζε αντίστοιχες του Μιτεράν αλλά σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, ο Μακρόν προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Αυτές ανέδειξαν τον συνασπισμό της Αριστεράς πρώτο κόμμα, δεύτερο το δικό του και τρίτο την Εθνική Συσπείρωση. Αντί ωστόσο να σεβαστεί τη λαϊκή βούληση και να συγκυβερνήσει με μια κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, όπως θα έκανε ο Μιτεράν για να τη φθείρει, ο Μακρόν αναζήτησε λύση στη Δεξιά. Επιλέγοντας ως πρωθυπουργό τον Μπαρνιέ πίστευε ότι θα εξευμενίσει τους ψηφοφόρους, αν όχι και την ηγεσία, της Εθνικής Συσπείρωσης. Πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή