Toν περασμένο Ιούνιο, ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε μια ανεπίτρεπτη κίνηση: θύμα της διαβόητης αλαζονείας του, σίγουρος ότι θα ανακάτευε την τράπουλα και θα έβγαζε τζόκερ, διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Πίστευε ότι μπροστά στον κίνδυνο της Ακροδεξιάς θα συγκροτούνταν κάποιο «Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο» υπό την υψηλή του εποπτεία. Τελικά, ο μόνος λόγος που δεν σάρωσε το κόμμα της Μαρίν Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά ήταν ότι συγκροτήθηκε ένα Μέτωπο της Αριστεράς που του έκλεψε την πρώτη θέση. Αλλά και πάλι, ο γάλλος πρόεδρος αρνήθηκε να εμπιστευθεί τους νικητές και προτίμησε να σχηματίσει κυβέρνηση υπό τον Μισέλ Μπαρνιέ, που εκ των πραγμάτων ήταν όμηρος της Λεπέν. Το μόνο που έμενε στην τελευταία ήταν να επιλέξει την κατάλληλη χρονική στιγμή για να τον ανατρέψει.

Προχθές το βράδυ, ο Μακρόν επιχείρησε να διορθώσει το λάθος του. Αφήνοντας στην άκρη τα παράτολμα στοιχήματα, συνειδητοποιώντας ότι δεν φέρει ευθύνη μόνο για το μέλλον της χώρας του αλλά και για τη σταθερότητα όλης της ευρωζώνης, διακήρυξε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί, όπως του ζητούν η Λεπέν, ο Μελανσόν και τα δύο τρίτα των γάλλων πολιτών. Θα παραμείνει στη θέση του για τα υπόλοιπα δυόμισι χρόνια της θητείας του και θα διοικήσει με γνώμονα «τη σοφία, την ενότητα και την ελπίδα».

Αυτό προϋποθέτει όμως καθαρές λύσεις. Αν ο γάλλος πρόεδρος θεωρεί ότι ο κίνδυνος για τη Γαλλία και την Ευρώπη είναι η Ακροδεξιά (της Λεπέν) και η «Ανυπότακτη Αριστερά» (του Μελανσόν), θα πρέπει να εγκαταλείψει τα μικροκομματικά παιχνίδια, να εκμεταλλευθεί τη δηλωμένη πρόθεση των σοσιαλιστών να διαχωρίσουν τη θέση τους από τυχοδιωκτικές πολιτικές και να προτείνει έναν πρωθυπουργό που θα στηρίζεται από τις υγιείς δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου.

Μόνο έτσι, με την ανακατάταξη δηλαδή των ισορροπιών στο κοινοβούλιο, θα καταστεί δυνατός ο σχηματισμός μιας σχετικά σταθερής κυβέρνησης, την οποία έχει τόσο μεγάλη ανάγκη η Ευρώπη σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Σε αντίθετη περίπτωση, θα θριαμβεύσει η αγαπημένη μέθοδος του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επισκέπτεται σήμερα το Παρίσι: το χάος.