Οι ραγδαίες εξελίξεις στη Συρία με την πτώση του καθεστώτος Ασαντ σηματοδοτούν ευρύτερες ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο. Κατ’ αρχάς στην ίδια τη Συρία η μετάβαση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δώσει χώρο σε σκληρό τμήμα της μέχρι χθες αντιπολίτευσης για αναβίωση και στερέωση της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας ή για αντίποινα κατά των δυνάμεων του Ασαντ. Εδώ υπάρχει ο κίνδυνος το κενό εξουσίας να διαμορφώσει όρους νέας αστάθειας σε μια χώρα ή να προσθέσει επεισόδια αιματηρού εμφυλίου. Η Δύση οφείλει να πράξει τα δέοντα ώστε στο μέτρο του δυνατού όλο αυτό να συντελεστεί με όρους δημοκρατίας και προστασίας του άμαχου πληθυσμού.

Από την άλλη, οι νέες εξελίξεις δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ανοίγουν την όρεξη για τουρκικούς αναθεωρητισμούς στην όλη περιοχή ή να διαβαστούν ως θρυαλλίδα ευρύτερης εμπλοκής των μεγάλων δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Ας μην ξεχνούμε πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μια συγκυρία που και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται και η ταραχή στη Γάζα δεν λέει να κοπάσει. Ο ΟΗΕ αλλά και άλλοι διεθνείς οργανισμοί οφείλουν να μην υποτιμήσουν τη νέα πραγματικότητα με γνώμονα την όσο γίνεται ταχύτατη ανασυγκρότηση του συριακού κράτους.

Η χώρα μας έχει αποδείξει πως είναι φερέγγυος σύμμαχος της Δύσης, οργανικό μέρος της και χώρα με κεκτημένο σταθερότητας. Η περιοχή δεν είναι μακριά για να υποεκτιμάται από την ελληνική και ευρωπαϊκή διπλωματία. Σε επαγρύπνηση λοιπόν.