Από το παράθυρο στη Δαμασκό

Για τον εσωτερικό εμφύλιο στη Συρία, ισχύει αυτό που είχε πει ο Κίσινγκερ για τον πόλεμο μεταξύ Ιράν και Ιράκ: «Θέλεις να χάσουν και οι δύο». Δεν νομίζω να υπάρχουν «καλοί» σε αυτή την ιστορία, νοούμενοι τουλάχιστον υπό το πρίσμα των αξιών της Δύσης. Εντούτοις, αυτό δεν επιτρέπει αδιαφορία για την κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία, που συνέβη μέσα σε δέκα μέρες με αξιοθαύμαστη ταχύτητα και διακριτικότητα. Πολύ περισσότερο όταν κανείς δεν ξέρει τι είδους «Λιβύη» θα προκύψει εκεί. Θα είναι ένα ενιαίο καθεστώς αυτό που θα διαμορφωθεί μετά το τέλος της εποχής Ασαντ ή ένας ανταγωνισμός φατριών που θα οδηγήσει σε νέο γύρο του εμφυλίου; Επίσης, το κέντρο της εξουσίας ή τα κέντρα – δεν ξέρεις πόσα θα είναι – που θα προκύψουν πώς θα τοποθετήσουν τα συμφέροντά τους στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής;