Συγκρούσεις

Εντάξει, η συνεδρίαση του κομματικού οργάνου μπορεί να μην είχε το δραματικό στοιχείο στο οποίο είχαν συνηθίσει οι συριζαίοι τον τελευταίο ένα χρόνο. Ωστόσο, κατά τη διάρκειά της επαληθεύτηκαν οι εκτιμήσεις που ήθελαν τη νέα εσωκομματική αντιπολίτευση να γεννήθηκε έτοιμη για την αμφισβήτηση της γραμμής που θα φτιάχνει η καινούργια ηγεσία όποτε το κρίνει αναγκαίο. Οι κυνικοί λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μάθει να λειτουργεί διπολικά – και θυμίζουν τις παλαιότερες συγκρούσεις μεταξύ όσων επιθυμούσαν μια κεντροαριστερή στροφή και των άλλων που όμνυαν στον πολακισμό. Γι’ αυτό, τα θέματα που όλα δείχνουν ότι θα προκύψουν όσο ξεθυμαίνει η ευφορία της επομένης των εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού από τη βάση υποβαθμίζονται. Αντιμετωπίζονται σαν μπίζνες ας γιούζουαλ. Πιθανότατα δεν έχουν άδικο όποιοι βλέπουν έτσι τα συριζαϊκά πράγματα. Το ιστορικό του κόμματος βρίθει παραδειγμάτων τέτοιων αντιφάσεων. Αν όμως αυτές το κρατούσαν καθηλωμένο σε καλύτερες δημοσκοπικά στιγμές, πώς θα το επηρεάσουν τώρα; Την απάντηση στο ερώτημα την έχει ήδη δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ (για να ακριβολογούμε, τη δίνει κάθε φορά που βρίσκεται σε παρόμοια θέση) και είναι καφκική: συνήθως λύνει τα προβλήματά του αφήνοντας τα να τον καταβροχθίσουν.