Δύο χρόνια πίσω. Πρώτο Νεκροταφείο. Τέτοια εποχή, Δεκέμβριος. Και κρύο. Μια από τις τελευταίες φορές που είδα τον Νίκο Σαργκάνη. Στο «αντίο» που ήρθε και εκείνος να πει στον Γιάννη Διακογιάννη. Τον ξεχωριστό δημοσιογράφο με τον οποίο ο Σαργκάνης είχε ζεστή σχέση. Τον άκουγε. Συζητούσαν πολύ. Από τα χρόνια που έκανε πτήσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη και ο αξέχαστος Ζανό είχε αποθεώσει το ταλέντο του. Μια ακόμη φορά τον είδα πριν από λίγο καιρό στην Αίγινα. Και έπειτα χάθηκε…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή