Τελικά τι σηματοδοτείται με τη μεταβολή στη Συρία και την πτώση του Ασαντ; Ζούμε ή παρακολουθούμε μια είδους μεταπολίτευση με εγγυητές της Δημοκρατίας τους άλλοτε τζιχαντιστές (ας τους ονομάσουμε τζιχάντ εσωτερικού αν αρέσκονται κάποιοι να βλέπουν τα πράγματα όπως τους βολεύει) με βελούδινο πρόσημο; Είναι μήπως το χαμένο νήμα μιας αραβικής άνοιξης που πριν από δέκα χρόνια εμπόδισαν οι Ρώσοι, το Ιράν και η Χεζμπολάχ; Μήπως ζούμε την επιστροφή σε ένα νέου τύπου οπισθοδρομικό καθεστώς που απλώς ευνοεί το Ισραήλ και την Τουρκία; Σίγουρα πάντως η Δύση θα πρέπει να επιλέξει με ποιον ακριβώς είναι και τι ακριβώς θέλει. Δεν γίνεται τις μονές ημέρες να καταφέρεται κατά της αναθεώρησης των συνόρων από δυνάμεις όπως η Τουρκία ή η Ρωσία και τις ζυγές να συναινεί ακριβώς στη μεταβολή. Γιατί προφανώς η πτώση του καθεστώτος Ασαντ δεν έρχεται από μία δημοκρατική αντιπολίτευση που θα εναλλαχθεί στη συριακή εξουσία. Ούτε θα λάβει την εξουσία μια μεταρρυθμιστική – προοδευτική δύναμη με στρατιωτικούς όρους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή