Χειμώνας 1941. Η Αθήνα βρίσκεται εδώ και μήνες υπό τη γερμανική κατοχή, βιώνοντας μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας της. Ενώ οι σειρήνες ηχούν στους δρόμους της πρωτεύουσας, προειδοποιώντας για επικείμενους βομβαρδισμούς από τους Ναζί, οι πολίτες της τρέχουν στα καταφύγια για να σωθούν. Κάτω από την οδό Πατησίων, οικογένειες στοιβάζονται σ’ έναν μικρό χώρο που σφραγίζεται για να προσφέρει προστασία από τις εκρήξεις που ακούγονται διαρκώς. Μικροί και μεγάλοι κάθονται τρομαγμένοι, ανάμεσα στα υπάρχοντα και τα κατοικίδιά τους, περιμένοντας να περάσει η επίθεση. Τη σιωπή σπάει μία πληθωρική, καλοντυμένη γυναίκα, που προτρέπει την κόρη της που βρίσκεται δίπλα της, κρατώντας στα χέρια της μια παρτιτούρα, να αρχίσει να τραγουδάει για να μη χάσει την προπόνησή της. Εκείνη διστάζει, αλλά όταν παίρνει τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων στο καταφύγιο, βγάζει από το στόμα της μια μελωδική φωνή που ηρεμεί τους πάντες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή