Κι όμως, το περασμένο δεκάμηνο τέθηκε ξανά και ξανά εν αμφιβόλω το πολιτικό του αισθητήριο. Γιατί; Επειδή βροντοφώναζε μια θεσμική μεταρρύθμιση που πολλοί δεξιοί εθνοπατέρες θα προτιμούσαν να ψιθυρίζουν στα αφτιά των συντηρητικών ψηφοφόρων για να μην τους σκανδαλίσουν. Οι γαλάζιοι θεματοφύλακες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» είδαν στο πρόσωπό του και στη σχεδόν «εμμονική» – κατά τα λεγόμενα όχι και τόσο θετικά διακείμενων απέναντί του συμπολιτευομένων – υπεράσπιση του σκοπού του έναν υπαίτιο του 28,31% των ευρωεκλογών. Ετσι, έγινε ο πιο εύκολος στόχος ανάμεσα στους «κεντρώους» που κατηγορούνται ότι παρέσυραν την κυβέρνηση μακριά από τις βουλές της παραδοσιακής νεοδημοκρατικής βάσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή