Η ενωμένη λύπη

Η αρνητική κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου για μια παράσταση ήταν μια σημαντική πηγή δυστυχίας για πολλούς του θεατρικού χώρου. Οι ηθοποιοί, ιδίως, είναι απολύτως εκτεθειμένοι, άρα η απόρριψη ή η έγκριση είναι ζωτικής σημασίας. Ο Γεωργουσόπουλος μπορούσε να έχει ένα μορφωμένο άδικο ή ένα τεκμηριωμένο δίκιο. Δεν ξέφευγε εύκολα ο ηθοποιός, ο σκηνοθέτης, ο συγγραφέας. Πολλές φορές στα κείμενά του ο ένας ήταν το όπλο ερείπωσης ή θέωσης του άλλου. Η ευκίνητη ευρυμάθεια και τα εξαιρετικά ελληνικά του κριτικού δεν επέτρεπαν μια εύκολη μετωπική αντισυσπείρωση του τύπου: «είναι εμπαθής με εμένα γιατί…».