Εκ πρώτης όψεως, η Συρία είναι μια μακρινή χώρα, μέρος μιας περιοχής που δεν χαρακτηριζόταν ποτέ από σταθερότητα, της πολύπαθης Μέσης Ανατολής. Θα μπορούσε λοιπόν να προσπεράσει κανείς αυτά που συμβαίνουν εκεί κουνώντας το κεφάλι του: μια δικτατορία δίνει τη θέση της σε ένα ισλαμικό καθεστώς, τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορεί να γίνουν λοιπόν, κρίμα για τον λαό αυτόν, αλλά η δημοκρατία είναι έτσι κι αλλιώς ασύμβατη με τις αραβικές χώρες και το Ισλάμ.

Κι όμως, το μέλλον της Συρίας, όπως και ολόκληρης της περιοχής, μας αφορά πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε. Πρώτον, διότι η εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα (όσο δύσκολο κι αν φαίνεται κάτι τέτοιο, με δεδομένη την ιδεολογία και το παρελθόν των ισλαμιστών) θα ενθαρρύνει τους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Και αντιστρόφως, η ισλαμοποίηση της χώρας αυτής ή η όξυνση των συγκρούσεων ανάμεσα στις διάφορες οργανώσεις που διεκδικούν την εξουσία θα προκαλέσει ένα νέο προσφυγικό κύμα προς τη Δύση. Το τι από τα δύο θα συμβεί επηρεάζει άμεσα τους συσχετισμούς ισχύος στην Ευρώπη, αφού η προσφυγική κρίση αποτελεί το προνομιακό πεδίο δράσης των λαϊκιστών.

Ο δεύτερος παράγων που φέρνει τη Συρία κοντά μας είναι γεωπολιτικός: η Τουρκία μπορεί να μη διατηρεί με τους ισλαμιστές της χώρας αυτής τις σχέσεις που είχε πριν από μερικά χρόνια, κινείται όμως με επιθετικότητα στην περιοχή, όπως δείχνει και η επίσκεψη που πραγματοποίησε την εβδομάδα αυτή ο αρχηγός της τουρκικής αντικατασκοπίας στη Δαμασκό. Οι φιλοδοξίες του Ερντογάν, όμως, δεν περιορίζονται στη Συρία, αλλά επεκτείνονται σε όλη τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο. Το επόμενο μέτωπο συγκρούσεων ενδέχεται να είναι η Λιβύη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να μένει αμέτοχη σε αυτές τις εξελίξεις.

Εξελίξεις, που θα επηρεάσουν άμεσα ή έμμεσα και την έκβαση τόσο του πολέμου που διεξάγει το Ισραήλ στη Γάζα και τον Λίβανο, όσο και των μαχών που μαίνονται στην Ουκρανία. Η Ευρώπη, που προσπαθεί να σχεδιάσει μια ενιαία γραμμή για να αντιμετωπίσει την Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ, έχει συμφέρον στον όσο το δυνατόν μεγαλύτερο περιορισμό των μετώπων.